วัดมเหยงคณ์ (Wat Mahaeyong) อดีตพระอารามหลวง และกลายเป็นวัดร้างไปภายหลังกรุงศรีอยุธยาแตกเมื่อ พ.ศ. 2310 ปัจจุบันวัดแห่งนี้ยังทำหน้าที่เป็นสถานปฏิบัติธรรม ใจกลางโบราณสถานที่เก่าแก่ของอยุธยาอีกด้วย
ประวัติ
วัดมเหยงคณ์ ตั้งอยู่ที่ ตำบลหันตรา อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ลักษณะโดดเด่นของวัด คือผนังอุโบสถก่อด้วยอิฐสีแดงตระหง่านที่มองเห็นได้ในระยะไกล สมัยครั้นที่เสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2 วัดแห่งนี้ก็ได้กลายมาเป็นวัดร้าง จึงทำให้ที่นี่มีเรื่องราวทางประวัติศาสตร์สมัยกรุงศรีอยุธยาที่น่าสนใจ เพราะเป็นเครื่องชี้ถึงความเจริญด้านจิตใจ ของผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการก่อสร้าง ทะนุบำรุงพระอารามแห่งนี้สืบต่อกันมาเป็นเวลาหลายร้อยปี อีกทั้งยังมีโบราณสถานต่างๆให้ให้นักท่องเที่ยวได้ชม ปัจจุบันนี้กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนให้วัดมเหยงคณ์เป็นโบราณวัตถุ โบราณสถานของชาติ ตั้งแต่วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2484
สิ่งที่ไม่ควรพลาดเมื่อไปเที่ยววัดมเหยงคณ์
เจดีย์ทรงระฆัง อยู่บนฐานทักษิณ ที่มีช้างล้อมเอาไว้รวมกว่า 80 เชือก น่าจะสร้างตามแบบมาจาก พระเจดีย์ชัย ของพระเจ้าทุษฐคามินีมหาราชในลังกาทวีป และคล้ายกับ เจดีย์ช้างล้อม ที่สุโขทัย และ กำแพงเพชร มีการปฏิสังขรณ์ วัดมเหยงคณ์ ครั้งหนึ่งในปี พ.ศ. 2252
ลานธรรมจักษุ หรือ โคกต้นโพธิ์ นอกจากนี้ก็ยังมี ลานธรรมจักษุ หรือ โคกต้นโพธิ์ เนินดินสี่เหลี่ยมจตุรัสยาว 58 เมตร กว้าง 50 เมตร ซึ่งสันนิษฐานว่าอาจจะเป็นที่ตั้งของพลับพลาที่ประทับของ พระเจ้าหงสาวดีตะเบ็งชะเวตี้ และทางด้านตะวันออกของพระวิหาร ก็มี เจดีย์ทรงลังกา 2 องค์