พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (20 กันยายน พ.ศ. 2396 – 23 ตุลาคม พ.ศ. 2453) เป็นพระมหากษัตริย์สยาม รัชกาลที่ 5 แห่งราชวงศ์จักรี ครองราชย์ตั้งแต่วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2411 จนกระทั่งสวรรคตใน พ.ศ. 2453
พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเป็นพระราชโอรสพระองค์ที่ 4 ในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และเป็นพระองค์ที่ 1 ในสมเด็จพระเทพศิรินทราบรมราชินี พระองค์ทรงเป็น 1 ใน 8 สมเด็จพระบูรพมหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ในประเทศไทย เนื่องจากรัชสมัยของพระองค์มีการปฏิรูปประเทศสยามให้ทันสมัย การปฏิรูปการปกครองและสังคม การเสียดินแดนให้แก่บริเตนและฝรั่งเศส เมื่อสยามถูกล้อมรอบด้วยอาณานิคมของชาติตะวันตก พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรักษาเอกราชของสยามด้วยพระบรมราโชบายและพระราชกรณียกิจของพระองค์ การปฏิรูปทั้งหมดของพระองค์ทุ่มเทเพื่อรักษาเอกราชของสยามเนื่องจากการคุกคามของมหาอำนาจตะวันตก พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจึงได้รับพระราชสมัญญานามเป็น พระปิยมหาราช
สมเด็จพระเจ้ากรุงสยาม
1 ตุลาคม พ.ศ. 2411 – 23 ตุลาคม พ.ศ. 2453
(42 ปี 22 วัน)
บรมราชาภิเษก
11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2411 (ครั้งที่ 1)
16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2416 (ครั้งที่ 2)
กรมพระราชวังบวรสถานมงคล กรมพระราชวังบวรวิไชยชาญ (2411–2428)
สยามมกุฎราชกุมาร
สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิรุณหิศ สยามมกุฎราชกุมาร (2429–2437)
สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิราวุธ สยามมกุฎราชกุมาร (2437–2453)
ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์
เจ้าพระยาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค)
สมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาผ่องศรี พระอรรครราชเทวี
สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิราวุธ สยามมกุฎราชกุมาร
อัครมหาเสนาบดี สมุหนายก
เจ้าพระยาภูธราภัย (นุช บุณยรัตพันธุ์)
สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ามหามาลา กรมพระบำราบปรปักษ์
เจ้าพระยารัตนบดินทร์ (รอด กัลยาณมิตร)
สมุหพระกลาโหม
เจ้าพระยาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค)
เจ้าพระยาสุรวงษ์ไวยวัฒน์ (วร บุนนาค)
เจ้าพระยาพลเทพ (พุ่ม ศรีไชยยันต์)
ก่อนหน้า พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
ถัดไป พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว