พระพรหม เป็นเทวดาชั้นสูงกว่าเทวดาชั้นฉกามาพจร แต่ยังมีการเวียนว่ายตายเกิดด้วยอำนาจกิเลส (โลภะ โทสะ โมหะ แต่ในภพชาติก่อนจุติและปฏิสนธิเป็นพรหมมีกุศลมาก มีฌาณสมาบัติเป็นอารมณ์ เมื่อตายจึงไปเกิดที่สวรรค์ชั้นนี้) อยู่ในเทวโลกที่เรียกว่าพรหมโลก ในพระพุทธศาสนาพระพรหมนั้นมีหลายองค์ซึ่งต่างจากฮินดูที่มีพระพรหมเพียงพระองค์เดียว
พระพรหมแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ พรหมที่มีรูป เรียกว่า "รูปพรหม" มีทั้งหมด 16 ชั้น และพรหมที่ไม่มีรูป เรียกว่า "อรูปพรหม" มีทั้งหมด 4 ชั้น โดยอรูปพรหมจะสูงกว่ารูปพรหม ไม่มีอธิบดีพรหมเพราะไม่มีรูปมีเเต่วิญญาณ อยู่ในสภาวะจิต
พระพรหมไม่มีเพศ เเต่จะเเสดงรูปลักษณ์เป็นบุรุษเพศ จึงไม่มีสตรีเพศในชั้นพรหม ไม่ต้องกินไม่ต้องบริโภคอาหาร เหมือนสัตวโลกในภูมิอื่น ด้วยว่าแช่มชื่นอิ่มเอิบโดยมีฌานสมาบัติเป็นอาหาร จึงไม่ต้องขับถ่าย
หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ (อ่านว่าพรมมะ-ปัญโญ) (29 เมษายน พ.ศ. 2447 — 17 มกราคม พ.ศ. 2533) เป็นพระภิกษุชาวไทย จำพรรษา ณ วัดสะแก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ท่านเป็นที่รู้จักว่าเป็นพระภิกษุผู้เชี่ยวชาญในด้านการสอนวิปัสนากรรมฐานให้เเก่ศิษย์ที่เข้าไปกราบไหว้ท่าน อย่างมีเมตตาเสมอกันทุกคนไม่มีการเเบ่งเเยกชนชั้นวรรณะ เเละอีกความพิเศษนึงที่เป็นเอกลักษณ์ของท่านคือ ท่านจะมีการเเจกพระถอดพิมเนื้อปูนพิมพ์ต่างๆ สําหรับเป็นอุบายไว้กําระหว่างปฏิบัติภาวนานั่งสมาธิ เเละมีวัตถุมงคลอันเลื่องชื่อคือพระเหนือพรหมท่านได้เมตตาอบรมสั่งสอนศิษย์ในด้านการปฏิบัติภาวนาเสมอมา โดยที่ท่านไม่เคยออกนอกวัดสะเเกเลยตั้งปี พ.ศ.2500 เหตุเพราะกลัวคนที่เดินทางมากราบไหว้ท่านเมื่อมาถึงเเล้วหากไม่เจอจะเกิดเสียกําลังใจขึ้นมา เเม้กระทั่งธาตุขันธ์ของท่านจะทรุดโทรมลงในช่วงบั้นปลายจนได้รับทุกขเวทนา ท่านก็ยังจะไม่คิดออกไปรักษานอกวัดสะเเกเลยเพราะคํานึงถึงผู้ที่เดินทางมากราบไหว้จะไม่ได้พบเจอ นับเป็นปฏิปทาที่มีขันติ เเละ ความเมตตาอย่างยิ่งยากจะหาผู้ใดเสมอเหมือน ท่านกระทําเเบบนี้มาตลอดตราบจนวาระสุดท้ายของชีวิต ถือเป็นพระสุปฏิปันโนที่กราบไหว้ได้อย่างสนิทใจ
ข้อมูลวิกิพีเดีย