รูปเหมือนหล่อ พระราชนันทาจารย์ (ผล) วัดเวตวันธรรมาวาส กรุงเทพมหานคร เนื้อทองผสม ปี ๒๕๓๙

“หลวงปู่ผล วัดเซิงหวาย” พระปฏิบัติดีนักพัฒนา สังขารไม่เน่าเปื่อย ประชาชนแห่กราบไหว้บูชา
หลวงปู่ผล อักกโชติ อดีตเจ้าอาวาสวัดเวตวันธรรมาวาส (วัดเซิงหวาย)  พระเกจิผู้มีแต่ความเมตตา เป็นที่รักของศิษยานุศิษย์และสาธุชนทั่วไป ผู้ที่ทำคุณประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนา มีความวิริย อุตสาหะในการปฏิบัติสมณกิจ สร้างคุณูปการทั้งในด้านการศึกษาและการสร้างวัด มีผลงานปรากฏต่อสาธารณชน
ท่านมีนามเดิมว่า ผล ใกล้ขาว เกิดเมื่อวันที่ 4 ก.พ.2454 ณ บ้านเลขที่ 76 หมู่ 10 แขวงและเขตบางซื่อ กรุงเทพฯ ชีวิตในวัยเด็ก ได้ช่วยงานครอบครัวอย่างขยันขันแข็ง และจบการศึกษาโรงเรียนวัดธรรมาภิรตาราม จนเมื่อ อายุย่าง 16 ปี บรรพชาที่วัดมหาธาตุยุวราช รังสฤษฎิ์ โดยมีพระพิมลธรรม เป็นพระอุปัชฌาย์ เมื่ออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ เข้าพิธีอุปสมบท เมื่อวันที่ 24 มี.ค.2474 ที่วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ โดยมีพระพิมลธรรม เป็นพระอุปัชฌาย์, พระญาณสมโพธิ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระเทพโมลี เป็นพระอนุสาวนาจารย์

พระราชนันทาจารย์ หรือหลวงปู่ผล เป็นพระผู้อุปถัมภ์โรงเรียนอย่างต่อเนื่อง นับแต่ท่านได้ก่อตั้งโรงเรียนหลายสิบปี ในช่วงนั้น ท่านเล็งเห็นถึงความลำบากของเด็กๆ ในย่านซอยวัดเซิงหวาย ซึ่งต้องพากันเดินไปเรียนที่โรงเรียนวัดสร้อยทอง ที่อยู่ไกลออกไปหลายกิโลเมตร ท่านจึงเมตตามอบที่ดินของวัด เพื่อก่อตั้งโรงเรียนวัดเวตวัน ธรรมาวาส ต่อมาได้แยกเป็นโรงเรียนอีกแห่ง คือ โรงเรียนศีลาจารพิพัฒน์ ซึ่งเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษา และยังได้บริจาคที่ดินจำนวน 5 ไร่ เพื่อสร้างโรงเรียนราชนันทาจารย์ สามเสนวิทยาลัย 2
นับว่าพระเดชพระคุณเป็นผู้มีวิสัยทัศน์อันกว้างไกล เล็งเห็นความสำคัญของการสร้างพื้นฐานปลูกฝังเยาวชนที่เป็นกำลังสำคัญของชุมชน นักเรียนแต่ละรุ่นที่จบการศึกษาออกไป ต่างประสบความสำเร็จ ประกอบอาชีพเลี้ยงตัวและเป็นประโยชน์ต่อสังคมเป็นอย่างดี

ท่านมรณภาพด้วยอาการสงบ เมื่อวันที่ 25 พ.ย.2547 ที่โรงพยาบาล บางโพ เขตบางซื่อ กรุงเทพฯ สิริอายุ 93 ปี พรรษา 73

วัดเวตวันธรรมาวาส เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ตั้งอยู่ในแขวงบางซื่อ เขตบางซื่อ กรุงเทพมหานคร

วัดเวตวันธรรมาวาสตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 2326 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2508 เดิมมีชื่อว่า วัดเชิงหวาย หรือ วัดเซิงหวาย สร้างโดยราษฎรอพยพหลบภัยสงครามจากอยุธยา เพราะมีพระพุทธรูปศิลาทรายฝีมือช่างสมัยอยุธยาอยู่หลายองค์ แต่เดิมวัดตั้งอยู่กลางป่าซึ่งมีต้นหวายอยู่มาก จึงเป็นที่มาของชื่อวัด (เดิม)

วัดมีประเพณีชักพระ โดยจะมีการแห่เรือชักพระและสมโภช หลวงพ่อสัมฤทธิ์ ซึ่งเป็นพระพุทธรูปสำริด ปางมารวิชัย สมัยสุโขทัย สร้างในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น หน้าตักกว้าง 7 นิ้ว สูง 12 นิ้ว ไม่ปรากฏปีที่เริ่มแห่ชักพระ แต่คาดว่านานกว่าร้อยกว่าปี แต่เดิมจะชักพระทางน้ำอย่างเดียว แต่ในปัจจุบันมีเส้นทางบกด้วย

ในสมัยที่พระราชนันทาจารย์ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส ท่านได้มอบที่ดินของวัดเพื่อก่อตั้งโรงเรียนวัดเวตวันธรรมาวาส ต่อมาได้แยกเป็นโรงเรียนอีกแห่ง คือ โรงเรียนศีลาจารพิพัฒน์ซึ่งเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษา

ปัจจุบันมีพระครูกิตติมงคลรัตน์(แก้ว กิตติสาโร) เป็นเจ้าอาวาส