สมเด็จ วัดนางกุย อยุธยา เนื้อผง ยันต์ห้า

วัดนางกุย
วัดนางกุย เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตั้งอยู่ในตำบลสำเภาล่ม อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นวัดที่ตั้งอยู่นอกเกาะเมืองด้านใต้ ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งตะวันตก

วัดนางกุยตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 2130 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2190 ผู้ที่สร้างวัดนางกุย คือ นางกุย เป็นผู้มีทรัพย์สินเงินทองมากมาย เป็นวัดที่เคยมีความเจริญรุ่งเรืองมากในอดีต ต่อมาหลังจากเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2 วัดนางกุยได้ถูกปล่อยให้ชำรุดทรุดโทรม จนมาถึงในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 3 ได้มาทำการบูรณะปฏิสังขรณ์วัดต่าง ๆ ในพระนครศรีอยุธยา วัดนางกุยเป็นวัดหนึ่งที่ได้รับการบูรณะในส่วนต่าง ๆ เช่น อุโบสถ ที่หน้าบันมีรูปนารายณ์ทรงครุฑและใบเสมาคู่รอบอุโบสถ รวมทั้งเจดีย์และพระปรางค์ กรมศิลปากรได้ประกาศขึ้นทะเบียนโบราณสถาน ในวันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2484

ปูชนียวัตถุที่สำคัญ คือ พระพุทธรูปศิลา สมัยทวารวดี ปางสมาธิ เรียกกันว่า องค์หลวงพ่อศิลาแลงนาคปรก และ หลวงพ่อยิ้ม เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัยที่แกะจากไม้สักทองและลงรักปิดทอง ประดิษฐานอยู่ในอุโบสถ จากคำบอกเล่า หลวงพ่อยิ้มได้ลอยมาตามแม่น้ำเจ้าพระยามาติดอยู่บริเวณหน้าวัด ทางเจ้าอาวาสได้อัญเชิญหลวงพ่อยิ้มมาประดิษฐานตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ภายในวัดยังมีศาลแม่ตะเคียนทอง เป็นศาลต้นตะเคียนใหญ่อายุกว่า 400 ปี และได้ยืนต้นตายเมื่อประมาณ พ.ศ. 2540 ทางวัดจึงได้นำมาแกะสลักเป็นรูปแม่ตะเคียนทอง และนำมาไว้บนตอตะเคียนต้นเดิม เพื่อมาสักการะบูชา
ข้อมูล วิกิพีเดีย