หลวงพ่อมหาเม่า ท่านเป็นศิษย์สายวัดระฆังฯ มีประวัติว่า ท่านได้นำพระชัยวัฒน์ท่านเจ้ามาและพระระฆังหลังฆ้อนจำนวนหนึ่ง แจกจ่ายชาวบ้านลูกศิษย์ทางพิจิตร ส่วนพระที่ท่านสร้างเองนี้ คนพื้นที่เรียก พระมหาเม่า หรือ พระหลวงพ่อเม่า เป็นพระหล่อโบราษ เนื้อทองผสมเป็นส่วนใหญ่ เนื้อชินเงินพบน้อย
วัดแหลมยาง ตั้งอยู่เลขที่ ๘๒ บ้านแหลมยาง ตำบลบ่ามะคาบ อำเภอเมืองพิจิตร จังหวัดพิจิตร สังกัดคณสงฆ์มหานิกาย มีที่ดินตั้งวัดเนื้อที่ ๔๐ ไร่ อาณาเขต ทิศเหนือติดต่อกับที่ดินของนายมะลิ เสนาะจำนงค์ ทิศใต้ ตะวันออก ตะวันตก ติดต่อกับลำคลองท่าหลวง ทั้ง ๓ ด้าน มี ส.ค.๑แสดงกรรมสิทธิ์ พื้นที่ตั้งวัดเป็นที่ราบลุ่ม อาคารเสนาสนะต่างๆ คือ พระอุโบสถกว้าง ๑๘ เมตร ทรงไทย สร้าง พ.ศ. ๒๔๘๕ ศาลาการเปรียญกว้าง ๑๔ เมตร ยาว ๔ เมตร สร้าง พ.ศ. ๒๕๒๐ หอสวดมนต์กว้าง ๖ เมตร ยาว ๑๔ เมตร สร้าง พ.ศ. ๒๕๐๘ กุฏิสงฆ์ จำนวน ๒ หลัง
ประกาศตั้งวัดวันที่ ๑๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔๗๕ โดยมี นายศรีนวล บริจาคที่ดินให้เป็นที่สร้างวัด เนื้อที่ประมาณ ๑ ไร่ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสมาวันที่ ๑๔ มกราคม พ.ศ. ๒๔๘๔ มีปูชนียวัตถุคือ พระพุทธรูปประธาน หน้าตักกว้าง ๘๐ นิ้ว ประดิษฐานในพระอุโบสถ
เจ้าอาวาสปกครองวัด คือ รูปที่ ๑ พระมหาเม่า พ.ศ. ๒๓๘๐-๒๔๕๐
เจ้าอาวาสปกครองวัด รูปที่ ๒ พระอธิการสนิท พ.ศ. ๒๔๖๐-๒๕๐๐
เจ้าอาวาสปกครองวัด รูปที่ ๓ พระอธิการบุญมี คุตตยโส พ.ศ. ๒๕๐๑-๒๕๐๓
เจ้าอาวาสปกครองวัด รูปที่ ๔ พระอธิการนิตย์ อนุจารี พ.ศ. ๒๕๐๕-๒๕๐๘
เจ้าอาวาสปกครองวัด รูปที่ ๕ พระอธิการเพชร พ.ศ. ๒๕๐๙-๒๕๑๐
เจ้าอาวาสปกครองวัด รูปที่ ๖ พระอธิการเชื้อสิริคุตฺโต พ.ศ. ๒๕๑๐ เป็นต้นมา มีพระภิกษุจำพรรษา ๒ รูป