เหรียญ หลวงปู่มีชัย กามฉิมโท วัดปราการชัยพัฒนาราม(วัดพระชรา) จ.สุรินทร์ รุ่นเหินฟ้า เฉลิมพระเกียรติ ปี 2545 ออกวัดเขาหิมพานคีรี เกาะปีนัง มาเลเซีย

เหรียญรุ่นแรก (เหินฟ้าหายห่วง) หลวงปูมีชัย กามฉินโท เขาหิมพานคีรี ถ้ำเขากระแซง อ.บันนังสตาร์ จ.ยะลา ( วัดหิมพานคีรี บีเอ็ม รัฐปีนัง ประเทศมาเลเซีย ) ปี 2545 เนื้อทองแดงกะไหล่ทอง (เหรียญที่ 2) เหรียญเหินฟ้าเฉลิมพระเกรียติ 2545 (หายห่วง) เหรียญรุ่นนี้หลวงปู่ได้ดำริจัดสร้างขึ้น เนื้อกะไหล่ทอง ที่พบเห็นมีสองพิมพ์คือพิมพ์มีห่วง กับพิมพ์ไม่มีห่วง เหรียญรุ่นนี้เล่ากันว่า มีปาฏิหารให้เห็นมากมาย ตั้งแต่ตอนเสก เหล่าลูกศิษย์ ที่เห็นท่านปลุกเสกเหรียญรุ่นนี้ ได้เห็นหลวงปู่ และ เหรียญลอยได้ จนเป็นที่มหัศจรรย์ใจมาก ปัจจุบันเหรียญรุ่นนี้มีประสบการณ์มากมายใน 3 จังหวัดชายแดนใต้และประเทศมาเลเซีย ดังนั้นจึงเป็นที่เสาะแสงหาของเหล่าลูกศิษย์ลูกห้าในปัจจุบัน หายากน่าเก็บน่าใช้อีก ละคราฟ ***หลวงป่มีชัย กามฉินโท พระอริยสงฆ์ที่เป็นที่เคารพศรัทธาทั้งในไทย และมาเลเซีย เดิมท่านเป็นชาวจังหวัดสุรินทร์ เป็นพระเกจิอาจารย์ สายวิชา หลวงปู่ดุลย์ อตุโล วัดบูรพาราม จ.สุรินทร์ พระสายปฏิบัติ พระป่า สาย หลวงปู่มั่น ก่อนที่จะธุดงค์ มาเผยแพร่พระพุทธศาสนา ในแถบภาคใต้ของประเทศไทย ด้วยวัตรปฏิบัติ อันงดงาม บริสุทธิ์ ความสามารถในการสั่งสอนอบรม และการปฏิบัติเพื่อช่วยเหลือ ปลดทุกข์ ให้ชาวบ้าน จึงก่อเกิด พลังศรัทธา ลูกศิษย์ ลูกหามากมาย และเรื่องเล่าเกี่ยวกับหลวงปู่ มีชัย เกิดขึ้นเสมอ มากมาย บางเรื่องกลายเป็นเรื่องเหลือเชื่อ บางเรื่องกลายเป็นปาฏิหาริย์ บางเรื่อง กลายเป็นความความศักดิ์สิทธิ์ บางเรื่องมีผู้เข้าไปพิสูจน์ จนเห็นกับตา ส่วนเหรียญรุ่นนี้ เป็นเหรียญเหินฟ้า สมชื่อเพราะ เหินจริงตั้งแต่ปลุกเสก ปัจจุบันเหรียญรุ่นนี้มีประสบการณ์มากมายใน 3 จังหวัดชายแดนใต้และประเทศมาเลเซีย ดังนั้นจึงเป็นที่เสาะแสงหาของเหล่าลูกศิษย์ลูกหาในปัจจุบัน หายากน่าเก็บน่าใช้



ประวัติหลวงปู่มีชัย กามฉินโท
 เดิมชื่อ นายมีชัย สกุล ตรงเที่ยง ถือกำเนิด ที่ บ้านยาง ต.เทนมีย์ (เดิม) ปัจจุบันเป็น ต.ตาอ็อง อ.เมือง จ.สุรินทร์ เกิดเมื่อวันที่9 ตุลาคม 2479 เป็นบุตรของโยมพ่อใหญ่ลอย ตรงเที่ยง และแม่ไมย์ ตรงเที่ยง หลวงปู่มีชัยมีพี่น้องร่วมสายโลหิตจำนวน9คน เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางน้ำ(จมน้ำ)ในวัยเด็กหนึ่งคนเหลือ8คน ดังนี้คือ...
1. นาย มูล ตรงเที่ยง (เสียชีวิตแล้ว)
2. นายเป็จ ตรงเที่ยง (เสียชีวิตแล้ว)
3. นายปราโมทย์ ตรงเที่ยง (ยังมีชีวิตอยู่)
4. นางเปา อยู่ปูน (เสียชีวิตแล้ว)
5. นางปาย ลำภู (ยังมีชีวิตอยู่)
6. นางปวย ผดุงดี (เสียชีวิตแล้ว)
7. หลวงปู่มีชัย กามฉินโท (ตรงเที่ยง)
8. นายสวัสดิ์ ตรงเที่ยง (ยังมีชีวิตอยู่)
หลวงปู่มีชัย กามฉินโท อุปสมบทครั้งแรกในวัยหนุ่ม ซึ่งขณะนั้น พี่ชายคือ นายปราโมทย์ ตรงเที่ยง ได้อุปสมบทมาแล้ว 2 พรรษา หลวงปู่มีชัย กามฉินโท ได้อุปสมบทตามแล้วมาจำพรรษาอยู่วัดเดียวกันกับพะพี่ชายคือ วัดศิริจันทร์ ตำบลเทนมีย์ อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ ในขณะนั้นมีหลวงปู่เสน รัตนโชโต เป็นเจ้าอาวาส อยู่ได้ 2 พรรษาจึงได้ลาสิกขา เพื่อช่วยบิดา มารดา ประกอบสัมมาชีพและเป็นผู้มีความสามารถในการตัดเย็บเสื้อผ้าจึงได้เปิดร้านตัดเย็บเสื้อผ้าและมีลูกจ้างประมาณ10คนคอยช่วยเหลืองาน ตัดเย็บเสื้อผ้าอยู่ได้ประมาณ 3ปี บิดามารดา จึงเห็นสมควรแก่การมีครอบครัว จึงหาคู่ครองที่เหมาะสมแต่งงาน ตามประเพณี โดยได้แต่งงานกับนางสาวสำอาง เชื้อเหิม ซึ่งเป็นบุตรนายเยียม นางพวง เชื้อเหิม บ้านโคกเพชร ต.ไพล องปราสาท จ.สุรินทร์ มีบุตร5คน




ต่อมา นายมีชัยและนางสำอาง ได้ย้ายมาตั้งรกรากที่บ้านปราสาท ต.ไพล อ.ปราสาท จ.สุรินทร์ ชีวิตในการครองเรือนช่วงชีวิตคฤหัถ์ อาชีพคือการทำไร่ ทำนา ปลูกพืช เลี้ยงสัตว์ ซึ่งในขณะนั้นท่านได้เล่าให้ลูกๆฟังว่า...พ่อเป็นคนใจร้อนมากๆ มีอยู่วันหนึ่ง หมูที่ท่านเลี้ยงไว้เกิดหลุดจากคอกแล้ววิ่งไปเหยียบต้นข้าวที่ปลูกจนเกิดความเสียหาย พ่อโกรธมากจนระงับจิตใจไม่ไหวก็เลยตีหมูตัวนั้นตาย และขุดหลุมฝังไว้โดยประกาศไม่ให้ใครมาขุดเอาไปกินเป็นอันขาด ..อีกเหตุการณ์ที่ท่านเล่าให้ลูกๆฟัง..ตอนนั้นท่านปลูกผักสวนครัว ปรากฏว่ามีแมลงศตรูพืชพวกหนอนมากัดกินจนเกิดความเสียหายทั้งหมด ท่านจึงใช้ยาปราบศัตรูพืชที่ชื่อว่า โฟลิดอล ซึ่งมีฤทธิ์แรงมาก หมายกำจัดศัตรูพืชให้หมดไป ท่านเล่าต่อไปว่า ท่านได้สูดดมกลิ่นยาปราบศัตรูพืชเข้าจมูกจนทำให้หมดสติและเสียชีวิต ได้ศพสวดอภิธรรมสามวันในช่วงก่อนเกิดเหตุกาณ์นี้แม่สำอางภรรยาคู่ชีวิตได้ฝันว่า..บ้านได้เกิดเพลิงไหม้ครึ่งหลัง แต่สามารถหาคนช่วยดับไฟได้ เมื่อเกิดเหตุการณ์นายมีชัยเสียชีวิต แม่สำอางจึงไม่ยอมให้ฉีดยาฟอร์มาลีน และไม่ให้ใส่โลงศพเพราะแม่สำอางมั่นใจว่ายังไงต้องฟื้นแน่นอน ครั้นสวดศพได้สามวัน ในคืนของวันที่สามขณะที่พระกำลังสวดพระอภิธรรมอยู่นั้น นายมีชัยก็กระดุกกระดิกคนในงานพากันหวาดกลัวตกใจขวัญกระเจิง เมื่อทุกคนได้สติก็พากันมามาปฐมพยาบาลจนกระทั่งฟื้นเป็นปกติ

ท่านเล่าถึงเหตุการณ์ตายแล้วฟื้นว่า....หลังจากท่านสิ้นลมหายใจ ท่านบอกว่าเหมือนมีคนมาเรียกชื่อท่าน ท่านก็ขานรับแล้วเค้าก็พาท่านไป คนพาท่านไปแต่งตัวใส่ชุดสีฟ้า คล้ายกับหมอหรือพยาบาลในโรงพยาบาล ขึงขังน่ากลัวมาก หลังจากเขาพาท่านไป ท่านบอกว่าก็ผ่านโลกมนุษย์ผ่านโลกวิญญาณไปถึงที่แห่งหนึ่ง เหมือนศาลาว่าการ พอไปถึงก็จะไปลงทะเบียน แล้วจะมีความดี ความชั่วที่เราทำปรากฏมาให้เห็นทั้งหมด อาหาร ผ้าไตร หรืออะไรที่เราเคยทำไว้ จำได้หรือไม่ได้มันผ่านมาให้เห็นทั้งหมด แล้วยมบาลถามว่าที่ทำนี่จริงใช่หรือเปล่าหลวงปู่มีชัย(นามัยในตอนนั้น)ท่านก็บอกว่าใช่......รอสักพัก มีคนเอาตัวท่านไปอีกที่ ท่านบอกว่า เป็นห้องๆ มีทั้งหมด 11 ห้อง แล้วห้องที่ท่านถูกพาไปเป็นห้องสุดท้ายพอดี ห้องที่ 11 พอเข้าไปห้องนั้นภาพที่เคยทำไว้ฉายออกมาหมดเลย แล้วอีกสักครู่มีท่านพยายมราชเข้ามาพร้อมกับบัญชีในมือ ถามว่า...ชื่ออะไร หลวงปู่ตอบว่า ชื่อ มีชัย แล้วพยายมราชถามนามสกุลท่านท่านบอกว่า... ไม่ใช่ คนนั้นอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่งถัดไป
ในเมื่อ...ผู้ที่ต้องเสียชีวิตมารับคำพิพากษากลับไม่ใช่ท่าน พยายมราชจึงบอกว่า อ้าวอย่างนี้ผิดตัวแล้ว เอาไปส่งคืน หลวงปู่บอกว่า....พยายมราช หน้าตาดุดัน น่ากลัวมากที่สุด หลังจากนั้นมีคนพาท่านออกจากห้อง แล้วก็พามาส่งที่บ้านโดยให้นั่งบนมีม้าสีขาวมีบังเหียน พร้อมสรรพ มาส่งที่บ้าน พอท่านลงจากหลังม้า ท่านก็พบว่าท่านมาอยู่บริเวณบ้าน แล้วท่านมาเดินๆ อยู่รอบๆ บ้าน แล้วมานั่งพักอยู่โคนต้นมะม่วง แล้วไม่รู้อย่างไรอยู่ดีๆ ไปอยู่ที่ศพท่าน แล้วท่านก็รู้สึกตัวอีกที ท่านบอกว่ามีผ้าขาวห่อตัวอยู่แล้วพยายามดิ้นมาก แล้วได้ยินคนบอกว่า ผีตื่น แล้ววิ่งกันทั้งงาน....หลังจากฟื้นจากตาย..ท่านได้เล่าเรื่องราวชีวิตหลังความตายให้ลูกๆพ่อแม่พี่น้องและแม่สำอางฟังทั้งหมดและชวนกันให้มาสร้างบุญกุศลถือศีลห้าและเลิกการฆ่าสัตว์ตลอดชีวิตหมั่นปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิอบรมธรรมะแก่ตนเรื่อยมาจนกระทั่งบุตรสาวคนโตแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาท่านก็ดีใจและปลื้มใจบอกกับลูกๆว่า...พ่อจะเข้าสู่เส้นทางธรรมะแล้วให้ดูแลกันและกันให้ดี...

ในพศ.2528 เข้าสู่วัย52ปี ตอนนั้นหลานชายคนแรกมีอายุได้สามเดือนและลูกชายคยที่ห้าอายุได้สิบขวบปี ตรงกับวันจันทร์ที่22 เมษายน 2528 ท่านได้เข้าพิธีอุปสมบทในงานพระราชทานเพลิงศพ หลวงปู่ดุล อตุโล เจ้าอาวาสวัดบูรพาราม พระอารามหลวง จังหวัดสุรินทร์ ณ วัดป่าไตรวิเวก ต.นาบัว อ.เมือง จ.สุรินทร์ โดยมี พระโอภาสธรรมญาณ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูคุณสารพินิจ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระวสันต์ วงคีโส เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายา..กามฉินโท...หลังจากอุปสมบทแล้วได้เร่งสมาธิปฏิบัติธรรมตามแนวทางของหลวงปู่ดุล อตุโล หลวงปู่สาม อกิญจโน หลวงปู่เทสน์ เทสรังสี หลวงพ่อพุธ ฐานิโย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน และภูมิธรรมะความรู้จากหลวงปู่ฝั้น อาจาโร ที่ท่านมอบไว้ให้นำไปปฏิบัติธรรมเมื่อตอนเป็นคฤหัสถ์ หลวงปู่มีชัยได้เดินทางธุดงค์รอนแรมไปทั่วสารทิศ พำนักตามถ้ำคูหาแสนสงบสงัดวิเวกทางภาคใต้และพำนักที่จังหวัดยะลา ประเทศมาเลเซีย ประเทศอินโดนีเซีย จนกระทั่งกลับมาที่วัดปราการชัยพัฒนาราม ต.กังแอน อ.ปราสาท จ.สุรินทร์ (วัดพระชรา)ที่ท่านสร้างไว้

วัดเขาหิมพานคีรีในประเทศมาเลเซียมีความสำคัญในด้านการศึกษาและศาสนา โดยมีพระอาจารย์หลวงปูมีชัย กามฉินโท เป็นพระที่มีชื่อเสียงและเป็นที่เคารพในหมู่ผู้มีศรัทธาในประเทศไทยและมาเลเซีย พระอาจารย์หลวงปูมีชัยได้สร้างความเชื่อมั่นและบุญกุศลให้กับผู้คนในยุคแรกๆ ของวัดเขาหิมพานคีรี ซึ่งได้รับการยกย่องและถวายรางวัลในหลายโอกาส รวมถึงการเฉลิมพระเกียรติในวัดเขาหิมพานคีรีในประเทศมาเลเซีย