เหรียญเม็ดแตง หลวงปู่เขียน ปุญฺญกาโม สำนักสงฆ์ป่าช้าบ้านโพนสิม (บางขี้นก) จ.อุบลราชธานี เลี่ยมทอง สร้างน้อย เพียง 199 เหรียญ

จำนวนการสร้าง เหรียญเม็ดแตงเจริญพรครึ่งองค์

เนื้อทองคำ ๑๙ เหรียญ

เนื้อเงิน ๑๙๙ เหรียญ

เนื้อชนวน ๒๙๙๙ เหรียญ

เนื้อทองแดง ๙๙๙๙ เหรียญ

ประวัติขององค์ท่านหลวงปู่ญาท่านเขียน ปุญญกาโม

พระครูสถิตปุญญานุวัฒน์ หรือ "หลวงปู่เขียน ปุญญกาโม" ท่านเป็นพระเกจิอาจารย์ชื่อดังแห่งวัดดอนส้มป่อย ต.นาเลิง อ.ม่วงสามสิบ จ.อุบลราชธานี

ท่านจำพรรษาในกลดที่ป่าช้าหนองขี้นก อ.เขื่องใน จ.อุบลราชธานี

ก่อนบวชท่านเป็นวัยรุ่นคะนอง เดินข้ามความตายมานักต่อนัก ตอนเป็นนักเลงบางขุนพรหม ในขณะนั้นได้ครูดีที่เป็นฆราวาสจอมขมังเวท 2 ท่าน สายพราหมณ์เก่าสมัยรัชกาลที่ 5 ซึ่งเป็นอาจารย์ของ ท่านจอมพล ป.พิบูลสงคราม สอนวิชาอาคมต่างๆ และสักยันต์ให้คือ "ครูทองลือ" และ "ครูปลั่ง" ทำให้ท่านเก่งและกล้า เป็นนักเลงไม่กลัวใคร มีเรื่องกับขาใหญ่จนตำรวจขอร้อง

ต่อมาเริ่มเบื่อในชีวิตฆราวาสยังมาสนใจทางธรรม เข้าบวช มี พระครูสุจิตตานุวัตร วัดผักแว่น เป็นพระอุปัชฌาย์ ซึ่งสืบวิชาชั้นสูงจาก พระอุปัชฌาย์วันดี วัดผักแว่น ศิษย์ในสาย ญาครูขี้หอม และ สมเด็จลุน นครจำปาสัก พระมหาดำรงค์ วัดใต้ยางขี้นก เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระครูประทีปธรรมโสภณ วัดเหนือยางขี้นก เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายา "ปุญญกาโม"

หลังจากบวชแล้ว ท่านก็สนใจศึกษาเล่าเรียนทางธรรม ครั้งหนึ่งได้เข้าไปกราบเรียนวิชากับ ท่านเจ้าคุณนรรัตราชมานิจ ซึ่งท่านเจ้าคุณนรฯ ได้สอนเน้นกรรมฐานเพื่อเป็นพื้นฐานยกจิตให้สูง ให้พ้นโลกเหนือโลก จากนั้นได้กลับไปจำพรรษาที่บ้านเกิดจังหวัดอุบลราชธานี แล้วไปเรียนวิชากับหมอธรรม ซึ่งท่านเป็นรูปเดียวที่สืบทอดวิชาสาย สมเด็จลุน นครจำปาสัก และ ญาท่านกรรมฐานพระครูธรรมบาล (เผย) มุ่งปฏิบัติธรรมอย่างอุกฤตมานานและออกบำเพ็ญเพียรในป่าเข้าไปในประเทศลาว เขมร พม่า จนได้สมณศักดิ์ "พระครูสถิตปุญญานุวัฒน์"

จากนั้นท่านทิ้งสมณศักดิ์ตำแหน่งต่างๆ แล้วลาออกมาเป็นหลวงตาธรรมดา ปลูกเพิงพักในป่าช้า ตอนที่หลวงปู่เขียนเดินธุดงค์ มีคนเห็นเป็นร้อยว่า ญาท่านเดินข้ามแม่น้ำโขงไปฝั่งลาว ด้วยเท้าเปล่าได้ เมื่อถามหลวงปู่ท่านตอบว่า "พระน้าบ่ใช่เป็ดบ่ใช้ห่านจะได้ลอยน้ำ" ชาวบ้านให้สมญาท่านว่า "ญาท่านเขียน เหยียบลำน้ำโขง"

หลวงปู่เขียน เป็นที่พึ่งของชาวบ้าน โดยส่วนใหญ่มีความเชื่อเรื่องจิตวิญญาณอย่างมาก จุดไหนที่เป็นที่ดินผี ที่ป่าโปร่ง ที่นาอาถรรพ์ ต้องมากราบอาราธนานิมนต์ให้ท่านไปเหยียบนาฝังลอยเท้าท่านไว้ ว่ากันว่าผีอาถรรพ์วิญญาณร้ายหายสิ้น ข้าวกล้าเติบโตงอกงามผลผลิตมากกว่าเขา ขนาดโดนพายุฝนถล่มนาอื่นเสียหายพังหมด ผืนนาที่ท่านเหยียบรอดปลอดภัยได้ผลแปลงเดียวในตำบล

หลวงปู่เขียนท่านเป็นพระที่สมถะเรียบง่าย ชอบแสวงหาความสงบวิเวก มีเจตนาแน่วแน่ แรงกล้า ตลอดเวลาท่านตั้งใจจักสร้างศาลาไว้ให้ญาติโยมปฏิบัติธรรม ด้วยการบอกบุญเชิญชวนลูกศิษย์ลูกหาและท่านผู้มีบุญมาร่วมสร้างบารมี การสร้างวิหารทาน เป็นทานวิเศษ

หลวงปู่เขียนจำพรรษาอยู่ที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมตำบลยางขี้นก (ป่าช้าบ้านโพนสิม) หมู่บ้านโพนสิม ต.ยางขี้นก อ.เขื่องใน จ.อุบลราชธานี

เมื่อวันที่ 12 มกราคม 2564 เวลาประมาณ 11.30 น.

หลังจากหลวงปู่ได้ฉันภัตราหารเพลและพักผ่อนตามปกติแล้ว ก่อนหน้านั้นหลวงปู่บ่นหนาวๆทางผู้ดูแลจึงได้หาผ้าห่มให้หลวงปู่อบอุ่นร่างกาย เวลาประมาณ 12.00 น. ผู้ดูแลได้สังเกตถึงความผิดปกติของร่างกายและริมฝีปากหลวงปู่ จึงได้เข้าไปดู พบว่าหลวงปู่ไม่มีชีพจรหรือชีพจรอ่อนมากๆ จึงได้แจ้งทางกู้ชีพมาช่วยทำการ ปั้มหัวใจและนำส่งโรงพยาบาลอำเภอเขื่องในไกล้วัด ทางคุณหมอได้พยายามช่วยอย่างเต็มที่ ที่สุด ก็ไม่อาจฝืนความจริงได้ โดยชีพจรได้หยุดลงครั้งสุดท้ายเวลาประมาณ 13.55 น. ของวันที่ 12 มกราคม 2564 ยังความโศกเศร้ามายังลูกหลานและศิษยานุศิษย์ทุกๆท่านที่ได้ทราบข่าวเป็นอย่างมาก