วัดสามปลื้ม (วัดจักรวรรดิ์ราชาวาสวรมหาวิหาร) เป็นวัดโบราณสร้างมาแต่ครั้งสมัยอยุธยา แต่เดิมชื่อว่าวัดนางปลื้ม ต่อมาสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นช่วงรัชกาลที่ ๑ ได้เปลี่ยนชื่อเป็นวัดสามปลื้ม ผู้สร้างเป็นนางสามคนหรือเพราะอยู่ใกล้สามเพ็งจึงเพี้นเป็นสามปลื้มและมีคลองสามปลื้มผ่า่นริมวัดด้วย ในสมัยรัชกาลที่ ๑ เกิดเพลิงไหม้ที่วัดสามเปลื้ม ลุกลามไปถึงย่านตลาดน้อย วัดสำเพ็ง (วัดปทุมคงคา) จึงได้มีการบูรณะวัดขึ้นใหม่โดยตระกูล สิงห์เสนีย์ในปลายรัชกาลที่ ๑
ผู้ที่สร้างพระผงวัดสามปลื้ม มีอยู่สองกระแส บ้างว่าสร้างโดยเจ้าพระยาบดินทร์เดชา (สิงห์ สิงห์เสนีย์) อีกกระแสว่าเป็นพระอาจารย์พรหมและพระอาจารย์ช้าง สองพระผู้เรืองเวทย์ แห่งคณะกุฏิ ณ.วัดสามปลื้ม สมัยรัชกาลที่ ๕
มีบันทึกของทางวัดสามปลื้มบันทึกเอาไว้ว่า พระวัดสามปลื้มขึ้นจากรุ ๓ วาระด้วยกัน คือ
ในปี พ.ศ. ๒๔๐๐ พ.ศ. ๒๔๑๔ และ พ.ศ. ๒๔๘๓
มีการพบทั้งเนื้อผงพุทธคุณ เนื้อผงใบลานสีดำ เนื้อชินตะกั่ว
แม่พิมพ์พระที่พบมีทั้งสิ้น ๗ แม่พิมพ์ ดังนี้
๑. พิมพ์กลีบบัวเศียรโล้น
๒. พิมพ์กลีบบัวเศียรแหลม
๓. พิมพ์กลีบบัวฐานบัวฟันปลา
๔. พิมพ์สามเหลี่ยมใหญ่
๕. พิมพ์สามเหลี่ยมเล็ก
๖. พิมพ์ห้าเหลี่ยม
๗. พิมพ์โคนสมอเนื้อดิน พิมพ์ต่างๆแบบเดียวกับที่พบที่กรุวังหน้า
พระวัดสามปลื้มหากเป็นพระเนื้อผงส่วนมากจะเปราะแตกหักได้ง่าย พระที่มีความสมบูรณืจึงมีจำนวนน้อยมากๆ