เหรียญเจ้าสัวร้อยล้าน หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล วัดเลียบ อุบลราชธานี หลัง พระสังกัจจายน์ ุร่นญารวิเศษ ปี ๒๕๓๘ นิตยสารญาณวิเศษ สร้าง อธิษฐานจิต โดยพระกรรมฐานสายหลวงปู่มั่น กว่าร้อยรูป

หลวงปู่เสาร์  กนฺตสีโล
วัดเลียบ  อำเภอเมือง  จังหวัดอุบลราชธานี


เกิด วันที่ ๒ พฤศจิกายน  พ.ศ. ๒๔๐๒  ที่บ้านข่าโคม  ตำบลหนองขอน  อำเภอเมืองจังหวัดอุบลราชธานี  ประวัติเกี่ยวกับนามเดิมและบิดามารดาไม่มีบันทึกไว้


อุปสมบท ที่วัดใต้  ตำบลในเมือง  อำเภอเมือง  จังหวัดอุบลราชธานี  ต่อมาได้เป็นเจ้าอาวาสวัดใต้และได้ญัตติเป็นธรรมยุตที่วัดศรีทอง (ปัจจุบันคือวัดศรีอุบลรัตนาราม  มีพระครูทา  โชติปาโล เป็นพระอุปัชฌาย์  เจ้าอธิการสีทา  ชยเสโน  เป็นพระกรรมวาจาจารย์  ภายหลังได้มาอยู่ที่วัดเลียบ  ตำบลในเมือง  อำเภอเมือง  จังหวัดอุบลราชธานี


การศึกษา ได้ศึกษาอักษรธรรม  อักษรขอม  อักษรไทยน้อย และหนังสือไทย


ญัตติเป็นพระธรรมยุติกนิกาย   หลวงปู่เสาร์เป็นพระภิกษุผู้มีความเพียรเป็นเลิศ  มีความสงบเสงี่ยมกิริยามารยาทอ่อนน้อม สุขุมพูดน้อย  มีอัธยาศัยน้อมไปทางวิปัสสนา  ถือปฏิบัติโดยเคร่งครัด  ได้เดินธุดงค์เจริญสมณธรรมตามป่าเขา  และจำพรรษาตามป่าเขาในถิ่นต่างๆทั่วภาคอีสานเป็นเวลาหลายพรรษา  การที่หลวงปู่เสาร์เป็นผู้เจริญด้วยศีล  สมาธิ  ปัญญา  และพรหมวิหารธรรม เมื่อกลับจากธุดงค์ท่านได้นำความรู้มาเผยแพร่สั่งสอนแก่ลูกศิษย์ทั้งหลาย  และได้เปิดสำนักปฏิบัติธรรมขึ้น ณ วัดเลียบ  ลูกศิษย์ของท่านที่มีชื่อเสียง เช่น หลวงปู่มั่น  ภูริทตฺโต  ในเรื่องวงศ์ธรรมยุตในภาคอีสาน  หลวงปู่เทสก์ได้กล่าวถึงหลวงปู่เสาร์ไว้ดังนี้  “ท่านอาจาร์เสาร์  แท้ที่จริงควรจะมีประวัติไว้อ่านกันสนุกบ้างก็จะดีแต่นี้ไม่ค่อยจะเห็น ประวัติของท่าน  หรือมีข้าพเจ้าก็ไม่ทราบ  ได้ยินแต่ท่านเล่าให้ฟังว่า เป็นสมภารอยู่วัดเลียบได้ ๑๐ กว่าพรรษา  คิดเลื่อมใสในภาคคณะธรรมยุต  จึงยอมสละญัตติเป็นธรรมยุต  ฆ้อง  กลอง  สำหรับตีในงานประเพณีทำบุญอึกทึกครึกโครมในสมัยนั้น  ซึ่งมีอยู่ประจำวัดของท่าน  ท่านก็สละทิ้งหมด  ญัตติเป็นธรรมยุต  แล้วก็อยู่วัดนั้นต่อมา  พวกที่เขาไม่ชอบ  เขาก็โกรธ  พวกที่ชอบเขาบอกว่า  ของเหล่านั้นไม่จำเป็น  เป็นสงฆ์ขอให้ปฏิบัติถูกต้องตามธรรมวินัยก็แล้วกัน  ข้าพเจ้าก็ลืมถามไปว่า  ภูมิลำเนาของท่านเกิดบ้านใด  อำเภอใด  มารดาบิดาพี่น้องของท่านมีกี่คน  แต่เชื่อว่าท่านอยู่ใกล้เมืองอุบลฯ  นี้แหละ  เพราะท่านเคยพูดถึงเรื่องญาติของท่านบวชแล้วไปอยู่หลวงพระบางเพราะคนชาวหลวง พระบางชอบใจได้มานิมนต์ญาติของท่านไป  ท่านนั้นก็ลืมชื่อไปอีกเหมือนกัน  ไม่ทราบว่าชื่ออะไร  จึงน่าเสียดายประวัติของท่านมาก  ไม่มีใครบันทึกไว้ ส่วนข้าพเจ้าเองก็ไม่คิดจะบันทึกเสียด้วย  ทั้งๆที่ท่านเล่าให้ฟังสอดๆอยู่นั่นเอง  มันจะเป็นเพราะพระกรรมฐานในขณะนั้นไม่คิดจะบันทึกอะไรทั้งหมด  คิดจะทำความเพียรภาวนาอย่างเดียว  การบันทึกนั้นบันทึกนี้  เรื่องราวต่างๆเป็นเหตุให้ยุ่งสมองทำอารมณ์ให้ฟุ้งมาก”


มรณภาพ ในอิริยาบถนั่งที่วัดมหาอำมาตยาราม  อำเภอวรรณไวทยากรณ์  นครจำปาศักดิ์  ประเทศลาว  เมื่อวันที่ ๓  กุมภาพันธ์  ๒๔๘๔  สิริรวมอายุ  ๘๒  ปี  ๓  เดือน  ๑  วัน และได้อัญเชิญศพกลับมาจัดงานฌาปนกิจที่วัดบูรพาราม  อำเภอเมือง  จังหวัดอุบลราชธานี  โดยมีหลวงปู่มั่น  ภูริทตฺโต  เป็นกำลังสำคัญ
ข้อมูล web-pra