เจ้าแม่กวนอิม หลัง พระแม่อุมาเทวี ครูบาคำเป็ง อาศรมสุขาวดีวราราม กำแพงเพชร เนื้อผง

กวนอิม
กวนอิม ตามสำเนียงฮกเกี้ยน หรือ กฺวันยิน ตามภาษาจีนกลาง (จีนตัวย่อ: 观音; จีนตัวเต็ม: 觀音; พินอิน: Guān Yīn) เป็นพระโพธิสัตว์ในตามคติมหายาน เป็นองค์เดียวกันกับพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ในภาษาสันสกฤต ซึ่งมีต้นกำเนิดจากพระสูตรมหายานในประเทศอินเดีย และได้ผสมผสานกับตำนานเรื่องเจ้าหญิงเมี่ยวซ่าน ของศาสนาพื้นบ้านจีนจนก่อให้เกิดเป็นพระโพธิสัตว์กวนอิมในภาคสตรีขึ้น เพื่อแสดงออกถึงความอ่อนโยน และแสดงถึงความเมตตากรุณาให้เด่นชัดยิ่งขึ้นดังเช่นความรักของมารดาที่มีต่อบุตร ซึ่งเป็นการผสมผสานกลมกลืนทางความเชื่อที่ปราศจากข้อขัดแย้ง เนื่องจากในสัทธรรมปุณฑรีกสูตรได้อธิบายว่า พระอวโลกิเตศวรนั้นสามารถแบ่งภาคเพื่อโปรดสรรพสัตว์ได้มากมายทั้งปางบุรุษและสตรี และเป็นธรรมดาของพระโพธิสัตว์มหายานที่เมื่อเข้าไปสู่ดินแดนอื่นทั้งทิเบต จีน หรือญี่ปุ่น ย่อมผสมผสานกลมกลืนได้กับเทพท้องถิ่นนั้น ๆ อย่างในกรณีพระอวโลกิเตศวรนี้ ชาร์ล เอลเลียต (Sir Charles Elliot) ได้ตั้งข้อสังเกตว่า "คงเนื่องมาจากความสับสนทางความคิดของชาวจีนในยุคนั้น ซึ่งบูชาเทพเจ้าต่าง ๆ ของตนอยู่แล้ว และเมี่ยวซ่านก็เป็นเทพวีรชนดั้งเดิมอยู่ก่อน เมื่อคติพระโพธิสัตว์จากอินเดียแผ่เข้าไปถึง ได้เกิดการผสานทางวัฒนธรรมเปลี่ยนชื่อเสียง คงไว้เพียงแต่คุณลักษณะต่าง ๆ พอให้แยกออกว่าเป็นพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์"

สันสกฤต    अवलोकितेश्वर
(Avalokiteśvara, อวโลกิเตศวร)
พม่า    လောကနတ် (lɔ́ka̰ naʔ)
လောကနာထ (lɔ́ka̰nətʰa̰)
ကွမ်ရင် (kwàɴ jɪ̀ɴ)
จีน    ชื่อเต็ม
จีนตัวย่อ: 观世音菩萨 หรือ 观世音; จีนตัวเต็ม: 觀世音菩薩 หรือ 觀世音; พินอิน: Guānshìyīn púsà หรือ Guānshìyīn
ภาษาจีนมาตรฐาน: กฺวันชื่อยินผูซ่า หรือ กฺวันชื่อยิน
สำเนียงแต้จิ๋ว: กวงสี่อิมผ่อสัก[1] หรือ กวงสี่อิม[2]
ชื่อย่อ
จีนตัวย่อ: 观音; จีนตัวเต็ม: 觀音; พินอิน: Guānyīn
ภาษาจีนมาตรฐาน: กฺวันยิน
สำเนียงแต้จิ๋ว: กวงอิม
ชื่ออื่น
จีนตัวย่อ: 观自在; จีนตัวเต็ม: 觀自在; พินอิน: Guānzìzài
ภาษาจีนมาตรฐาน: กฺวันจื้อไจ้
สำเนียงแต้จิ๋ว: กวงจือไจ้[ต้องการอ้างอิง]
ญี่ปุ่น    観世音菩薩かんぜおんぼさつ (คังเซะองโบซัตสึ)
観音菩薩かんのんぼさつ (คันนงโบซัตสึ)
เกาหลี    관세음보살 (gwanseeum bosal)
관세음 (Gwan-se-eum)
관음 (Gwan-eum)
มองโกเลีย    Жанрайсиг, Нүдээр Үзэгч
ᠨᠢᠳᠦ ᠪᠡᠷ ᠦᠵᠡᠭᠴᠢ
ไทย    พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร
พระแม่กวนอิม
ทิเบต    སྤྱན་རས་གཟིགས་
spyan ras gzigs; chenrezig
เวียดนาม    Quán Thế Âm, Quan Âm
ข้อมูล
นับถือใน    มหายาน, วัชรยาน, เถรวาท (ส่วนมากพบในชาวไทย)
พระลักษณะ    มหากรุณา

พระปารวตี
พระแม่ปารวตี (สันสกฤต: पार्वती Pārvatī) หรือ พระแม่อุมา (สันสกฤต: उमा Umā) เป็นเทวีในศาสนาฮินดู เป็นเทวีแห่งความอุดมสมบูรณ์ ความรัก การอุทิศตน ตลอดจนพลังอำนาจศักดิ์สิทธิ์ ถือกันว่า พระนางเป็นด้านอ่อนโยนและเอาใจใส่ของศักติ พระนางยังแสดงพระองค์เป็นหลายด้าน เรียกว่า "ปาง" แต่ละปางเป็นที่รู้จักด้วยหลายชื่อหลายเรื่องราว พระนางกับพระลักษมีและพระสรัสวดี ประกอบกันเป็นตรีเทวี

พระนางเป็นพระชายาของพระศิวะ เทพเจ้าผู้ปกปักรักษาสรรพชีวิตและทำลายล้างความชั่วร้าย พระนางเป็นพระธิดาของพระหิมวัต เทพแห่งภูเขา กับพระนางเมนกาผู้เป็นพระชายา พระนางทรงให้กำเนิดพระพิฆเนศกับพระขันทกุมาร คัมภีร์ปุราณะยังกล่าวว่า พระนางเป็นพระภคินีของพระวิษณุและพระแม่คงคา

พระนางกับพระสวามีทรงเป็นเทพศูนย์กลางแห่งลัทธิไศวะ หรือลัทธิซึ่งถือพระศิวะเป็นใหญ่ ศาสนาฮินดูยังเชื่อว่า พระนางทรงเป็นพลังงานและอำนาจแห่งการสร้างสรรค์ใหม่ของพระสวามี เป็นรากเหง้าของพันธะที่รัดรึงสรรพสิ่งเข้าด้วยกัน และเป็นหนทางแห่งการปลดปล่อยทางจิตวิญญาณ ในเทวาลัยฮินดูที่สร้างถวายพระนางและพระสวามี มักใช้โยนี (อวัยวะเพศหญิง) เป็นสัญลักษณ์แทนพระนาง

ครูบาคำเป็ง แห่งสำนัคสงฆ์มะค่างาม
หลวงปู่บวชที่วัดทรงคุณ จ.ปราจีนบุรี บวชในสายหลวงปู่สมชาย วัดเขาสุกริม จันทบุรี

หลวงปู่บวชที่วัดทรงคุณ จ.ปราจีนบุรี บวชในสายหลวงปู่สมชาย วัดเขาสุกริม จันทบุรี
เรื่องของสมาธิ ส่วนมากเป็นเองแล้วตั้งแต่ก่อนบวช ไปนั่งก็มักเกิดขึ้นมาเอง
หลวงปู่ใช้คำภาวนาพุทโธ สมาธิดิ่งเข้าฌาน นั่งสงบไป ก็รู้ว่านี่คืออุปจารสมาธิ
นี่แหละคือปฐมญาณ นี่แหละโคตรภูญาณ อยู่ระหว่างปุถุชน กับอริยชาติ เราเข้าไปถึงจุดนั้น เสร็จแล้ว
ดูเหมือนจะเป็นพรรษาที่ 3
พรรษาแรก บวชปั๊บ เราตั้งใจว่า จะไม่นอนวันแรก วันแรกบวช เลยไม่นอนทั้งคืน แล้วนั่งภาวนา
ก่อนบวช เรานั่งสมาธิเต็มแล้ว โดยบริกรรมพุทโธ เราก็สำเร็จแล้ว
ทีนี้เราอยากรู้ใคร เราก็กำหนดจิตเข้าไป มันก็จะรู้หมด
ตอนหลังมา เจออาจารย์ นิมิตมันเกิด และอาจารย์ก็ถามว่า เกิดนิทิตอะไรบ้าง
เราก็บอก วันนั้น จิตสงบ เราเห็นตัวเราเอง ออกไปอยู่กลางทุ่งนา เราเลี้ยงไก่อยู่
มีไก่ตัวเมียกำลังให้ลูกหากิน แล้วก็ไก่ตัวผู้ เป็นไก่แจ้
ไก่ตัวผู้ก็แปลงร่าง มาเป็นอาจารย์วิทยา ไก่ตัวเมีย เป็นแม่ชี
ตอนนั้นอาจารย์กับแม่ชีกำลังจะนั่นกัน รู้สึกกระวนกระวายอยากสึก
เราก็พูดเรื่องแบบนี้ให้ท่านฟัง บอกว่าท่านเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
ท่านก็บอก เฮ้อ ดูถูกฉันทำไม หาว่าผมเป็นไก่ ผมมาจากชั้นอะไร แกก็พูดไปตามเรื่อง
ตั้งแต่นั้นมา เราก็ว่าจะไม่ดูใครแล้ว ถ้าดูแล้วมันเป็นดาบสองคม เขาไม่เชื่อก็เข้าเรา
มีครั้งหนึ่ง เราภาวนาจนดำดิ่ง เข้าไปลึกสุด จนถึงขั้นมันพิจารณาตัวเองของมัน
ถึงบทอนิจจัง ดูสรรพสิ่งในโลกนี้ ล้วนอนิจจังหมด
มันพิจารณาจนพอแล้ว มันก็พิจารณาต่อไปขั้นทุกขัง มันเห็นสรรพสิ่งล้วนแต่เป็นทุกขังหมด
จบแล้วเราจะพิจารณาอนัตตา มันก็มีพลังตัวหนึ่ง ผลักออกมา ให้เราถอนออกจากสมาธิ
หมายถึงว่า เราพิจารณาไม่สำเร็จ มรรคผล ก็ไม่เข้ามาถึงเรา
เพราะอดีตชาติ เราปรารถนาพุทธภูมิ สร้างบารมีเพื่อจะเป็นพระพุทธเจ้า
เราก็ไม่ยอมลง เพราะเราไม่ได้ถอน(ถอนคำอธิษฐานจิต)
ตั้งแต่นั้นมา เมื่อจิตเราไม่ลงไปเป็นสาวกภูมิ และเวลาที่เหลือก่อนจะตาย เราจะทำอย่างไร
สิ่งที่เราชอบที่สุดคืออะไร สิ่งที่เราชอบตอนนั้น คือชอบศึกษาวิชา
ทำเครื่องรางของขลัง ทำพระเครื่อง ชอบที่สุด
เลยฝึกปลุกเสกมาเรื่อยๆ จนถึงปีหนึ่ง มาจำพรรษาอยู่ในเขตใกล้ๆ เพชรบูรณ์ มั๊ง
คนเขาก็ว่า หลวงพ่อ... เก่ง คนนั้นก็ว่า หลวงพ่อ.. เก่ง อีกคนก็ว่าหลวงพ่อ....เก่ง
โอ้ เก่งจริงหรือเปล่า เราบอก ทีนี้เราไม่มีเวลา เราบอกเราจะทดสอบดูว่า
ครูบาอาจารย์จะเก่งจริงมั๊ย ก็เลยถือดินปืนมา ขอดินปืนมาได้ ก็ทดลองครูบาอาจารย์
หลวงพ่อ.... หลวงพ่อ.... อะไรต่างๆ ส่วนมากจุดแล้วจะไม่อยู่
ของแก ฝึกแต่ของพื้นๆ ครูบาอาจารย์รุ่นใหม่ เลยเอาไม่อยู่
เสร็จจากนั้น เราก็ย้ายจากพิจิต ไปสุพรรณบุรี ก็ไปทดสอบหลวงพ่อ......
หลวงพ่อ.... ก็ไม่ค่อยอยู่ ก็ไปกาญจนบุรี อาจารย์ไหนเก่ง ก็จุดหมด ก็ไม่อยู
ออกจากนั้น ก็เดินทางไปนครปฐม ราชบุรี เพชรบุรี ไปประจวบคีรีขันธ์
อาจารย์ไหนเก่งๆ ก็ทดสอบหมด ก็ไม่อยู่
ตอนอยู่ประจวบฯ วัดบางสะพานน้อย อาจารย์คนหนึ่งชวนไปพักวัดบางสะพานน้อย
หลังจากพักแล้ว ท่านก็บอกให้เราเฝ้าวัด แล้วท่านก็ไม่มา ปล่อยให้เราอยู่ตรงนั้น
เราก็เลยไม่รู้จะทำอะไร เขาไม่อยู่แล้ว เราอยู่คนเดียว ก็เงียบเหงา
ก็เลยบอกว่า เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน พุทธศาสนานี้ เขาบอกให้มันมี 5,000 ปี
อย่าเลย เราจะเสกคาถาให้ครบ 5,000 ชั่วโมง
ก็เริ่มเสกมาตั้งแต่ตรงนั้น เสกอยู่วัดนั้นได้ประมาณ 600 ชั่วโมง
ตอนนั้นเล่นแต่มหาอุตม์ มันมีแต่เห็นภาพอะไรต่างๆ อยากฟัง อยากลอง อยู่เรื่อย
จิตตอนนั้นมันเหิมเกริม ผ่านมา เราก็ต้องเสกอีกต่อไป ครบ 12,000 ชั่วโมง
มีแต่อยากไป ไม่อยากอยู่ ไปไหนก็ช่าง ขอให้ได้ไปเถอะ สบายใจ เสกครบ 12,000 ชั่วโมงแล้ว
อยากไป เราก็ว่า ทำไมจิตเรามันร้อนอย่างนี้ อย่าเลยหลังจากเที่ยวภาคใต้ แล้ว
ก็มาที่กาญจนบุรี มาบริกรรม ครบ 5,000 ชั่วโมง จิตมันก็เย็น อยู่ได้ ไม่เดือดร้อน
หลังจากออกพรรษาที่กาญจนบุรี ตอนนั้นเล่นวิชามหาอุตม์อยู่
เราเสกของให้เขาทดสอบยิงดู ยิงไปปั๊บดินมันไม่ออก ยิงด้วยปืนแก๊ปชาวบ้าน
ดินปืนมันออกรูหลัง ปู๊ด ขึ้นมา โยนปืนทิ้งเลย และบางทีมันยิงไม่ออก
และลูกปืนมันละลายคาอยู่ลำกล้อง เราก็คิดว่า เราฝึกวิชาทางนี้มาพอสมควร
เอาละ แค่นี้ก็พอแล้ว ต่อไปจะศึกษาธรรมะ ก็มาอยู่ จังหวัดกำแพงเพชร
อยู่ไปอยู่มา เงินที่มีก็ใช้จนหมดไม่เหลือ บอกให้ทายก ช่วยเอายาพารา มาให้หน่อย
มันก็ไม่ยอมเอามาให้ เราจะทำอย่างไรหนอ ในเมื่อเราไม่สบาย
เหตุผลที่ไปอยู่กำแพงเพชรนี้ เราตั้งใจมาศึกษาธรรมะ แล้วเราอยู่ วัดนั้น
ออกไปเดินบิณฑบาต เขาก็ใส่บาตรดี วันสองวันแรก วันที่สาม พอถามว่าเราอยู่วัดไหน
เราบอกเราอยู่วัดนี้ เสร็จแล้วต่อมา เขาไม่ใส่บาตรให้เลย
เราก็ถามว่า ทำไมไม่ค่อยใส่บาตร เขาว่า วัดนี้เจ้าอาวาสเคยเอาผู้หญิงมาอยู่ด้วย
เป็นพระปาราชิก พระแถวนี้ก็คงพอกัน เขาก็เลยไม่ใส่
เราก็คิดว่า เฮ้อ เราก็ไม่มีการมีงานอะไร อย่าเลย เราจะต้องทดสอบดูว่า อยู่นี่แล้วจะเป็นอย่างไร
เราก็อยู่ตรงนั้นมาเรื่อยๆ เสร็จแล้ว เงินไม่มีจะซื้อยา จะทำยังไง
ก็เลยเห็นคนมา เลยเอาพระมาเสกตั้งไว้ เอาดินปืนวางขอบวางพระตรงกลาง
จุดให้เขาดู จุดแล้วมันติด แต่มันไม่ข้าม เขาก็บูชาไป 10,20,30 ก็พอได้เงิน
เป็นรุ่นอีเป๋อ แต่ไม่ใช่รุ่นยิมนาสติก เป็นแม่อุมา ก็ได้เงินตรงนั้น
ทีนี้เขาเอาไปแล้ว บางคนมาบอกว่า เอ้อ พระเครื่องของท่านนี้ ขายของดี บางคนบอกว่า ขายของไม่ได้เลย
มันพูดเข้าหูเราบ่อยๆ ว่าพระเครื่องเรามันขายของไม่ดี เราก็เลยยัวะ ทีนี้อย่าเลย จะฝึกทางเมตตาดู
ก็เลยฝึกจากนั้นมา เข้าปัจจุบันนี้ ใช้เวลาประมาณ 11 ปี ฝึกของเมตตานี่ ก็มีแค่นั้น