ลีลาเม็ดขนุน หลวงพ่อกวย วัดโฆสิตาราม เนื้อดิน ปี 2517

ประวัติหลวงพ่อกวย
หลวงพ่อกวย ชุตินฺธโร  เดิมชื่อ กวย ปั้นสน เกิดวันที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ 2448 ปีมะเส็ง  ณ  หมู่บ้านบ้านแค หมู่ 9 ต.บางขุด อ.สรรคบุรี จ.ชัยนาท เป็นบุตรของนาย ตุ้ย ปั้นสน บ้านเดิมอยู่วิเศษชัยชาญ  จ.อ่างทอง  มารดาชื่อ นางต่วน เดชมา เป็นคนบ้านแค ท่านทั้งสองมีบุตรและธิดาด้วยกัน 5 คน

คนที่ 1 นายตุ๊  ปั้นสน

คนที่ 2 นายคาด ปั้นสน

คนที่ 3 นายชื้น ปั้นสน

คนที่ 4 นางนาค ปั้นสน

คนที่ 5 หลวงพ่อกวย ชุตินฺธโร

เด็กชาย กวย ปั้นสน เป็นบุตรคนสุดท้องของบิดามารดา เมื่อโตขื้นบิดามารดาจึงได้นำมาฝากไว้กับ หลวงปู่ขวด วัดบ้านแค เพื่อเรียนหนังสือในสมัยนั้นบ้านเมืองยังเป็นป่าเป็นดง จะหาโรงเรียนเรียนก็ยาก เพราะห่างไกลความเจริญ

หลวงปู่ขวดได้รับไว้เป็นศิษย์ ได้สอนหนังสือ ก.กา สระ ตัวสกด การันต์ แล้วเรียน บวก,ลบ,คูณ,หาร จนคล่อง เด็กชาย กวย ยังได้อ่านหนังสือธรรมบท บทสวดต่างๆของพระ เด็กชาย กวย ก็ท่องได้ทั้งๆที่อายุเพียง 6~7 ขวบ เท่านั้น หลวงปู่ขวดจึงให้เด็กชาย กวย เรียนหนังสือขอม เรียนสูตร , สน นาม อีกมากมายเด็กชาย กวยก็เรียนได้ จำได้ หลวงปู่ขวดได้ทุ่มสติปัญญาในการสอนเด็กชาย กวย จนเต็มกำลัง เพราะรู้ในชะตาของเด็กชาย กวย ว่าในวันข้างหน้าอาจได้บวชในพระศาสนา จะได้เป็นใหญ่เป็นโต  ทั้งๆที่หลวงปู่ขวดชราภาพมากแล้ว

ต่อมาหลวงปู่ขวดก็มรณภาพ บิดามารดาจึงได้นำเด็กชาย กวย มาเรียนหนังสือขอมต่อกับ อาจารย์ดำ วัดหัวเด่น ชึ่งใกล้ๆกับวัดบ้านแค  เมื่อเรียนหนังสือขอมจนแตกฉานแล้ว  บิดามารดาจึงได้พาเด็กชาย กวย มาเรียนวัดพร้าว ต. โพธิ์งาม อ.สรรคบุรี จ.ชัยนาท โดยพักที่ วัดพร้าว โดยเรียนอยู่ชั้น ป.1  ที่วัดพร้าวนี้มีเด็กวัดมากมาย อาหารการกินก็ไม่สะดวก  เพื่อนเด็กวัดรุ่นพี่ก็รังแก  บิดามารดาจึงได้ย้ายโรงเรียนให้มาเรียนที่โรงเรียนวัดโพธิ์งาม ต. ดอนกำ อ.สรรคบุรี  โดยเดินทางไปเรียน เพราะไม่ไกลนัก  ได้สอบไล่ชั้น ป.1 และเรียนต่อชั้นป.2 แต่ไม่ได้สอบเพราะเป็นไข้เสียก่อน  ในการเรียนทั้งชั้นป.1และป.2  เด็กชาย กวย แทบจะไม่ได้ความรู้อะไรเพิ่มเติมเลย  เพราะเด็กชาย กวย ได้เรียนมากับหลวงปู่ขวดและอาจารย์ดำมาแล้ว  แถมยังมีความรู้มากกว่าเด็กรุ่นเดียวกันมากนัก  ภาษาขอมก็เขียนได้ อ่านได้แตกฉาน  เด็กชาย กวย จึงเบื่อที่จะเรียนในโรงเรียนอีก จึงได้ช่วยบิดามารดาประกอบอาชีพทำไร่ไถนา  ระหว่างที่นาย กวย ทำไร่ไถนานี้  นาย กวย คิดถึงแต่หลวงปู่ขวด คิดถึงแต่วัด  การทำไร่ทำนา หาไป ใช้ไป ไม่มีแก่นสาร  หาประโยชน์อะไรไม่ได้

ตอนสมัยท่านหนุ่มๆ ท่านมีคนรักอยู่เหมือนกัน  ท่านเคยขื้นหาคนรักของท่านในตอนกลางคืน  โดยปีนหน้าต่างเข้าไปหา ท่านไม่ได้พูดไว้ว่าขื้นหาบ่อยหรือไม่  และไม่ได้บอกว่าคนรักของท่านชื่ออะไร  คืนวันหนึ่งเดือนหงาย พระจันทร์เต็มดวง ท่านนัดกับคนรักของท่านว่าจะไปหา  แต่เมื่อท่านไปแล้ว ปรากฏว่าไม่กล้าเข้าไปหา   เพราะแสงจันทร์สะว่างมาก  กลัวว่าที่พ่อตาจะเห็น  ท่านได้คอยจนกระทั่งเดือนตก  คือดึกมากแล้ว  ท่านได้ปีนขื้นไปหาคนรักของท่าน  ปรากฏว่าคนรักของท่าน  คอยท่านจนหลับไป  ท่านได้เข้าไปดูคนรักของท่านนอนหลับอยู่  ผมเผ้ายุ่งเหยิง นอนอ้าปากน้ำลายไหล  ผ้าผ่อนเปิดคล้ายคนตาย คล้ายชากกศพ  หาความงามไม่ได้เลย  ท่านได้ถอยหลังออกมา แล้วปีนหน้าต่างกลับ และท่านไม่ได้ไปหาคนรักของท่านอีกเลย และไม่มีคนรักอีก  ความตอนนี้คล้ายคลึงกับเรื่องของพระยศะในพุทธกาล  แสดงว่า หลวงพ่อไม่ได้ยินดีในกามคุณตั้งแต่ก่อนบวช

เมื่อท่านอายุครบบวช  บิดามารดาท่านจึงได้จัดการอุปสมบทให้  แต่ท่านได้พูดกับบิดามารดาว่า ถ้าจะบวชให้ตน ขอให้บวชกันที่วัด ไม่ให้จัดพิธีใหญ่โต ไม่ต้องมีการแห่แหนให้เปลืองเงินเปลืองทอง โดยท่านให้เหตุผลของครูบาอาจารย์คือหลวงปู่ขวดและอาจารย์ดำ  พระเทศน์ก็ต้องรู้จักเวลา  ผู้ศรัทธาก็ต้องรู้จักกำลัง

บิดามารดาท่านจึงได้พาไปหาอุปัชฌาย์คือ  พระชัยนาทมุนี  จัดการโกนหัวบวชให้ มี หลวงพ่อปา เป็นพระกรรมวาจาจารย์  พระอาจารย์หริ่ง เป็นอนุวจาจารย์  บวชเมื่อวันที่ 5 เดือนกรกฏาคม พ.ศ 2467 เวลา 15 นาฬิกา 17 นาที อายุ 20 ปี ณ วัดโบสถ์  ต. โพธิ์งาม อ.สรรคบุรี จ.ชัยนาท  มีฉายาว่า ชุตินฺธโร  แปลว่า โลกนี้มีแต่ความวุ่นวายของโลก  หนักไปด้วยกิเลสตัณหา คือ โลภ โกรธ หลง ทั้งสิ้น ถ้าผู้ใดตัดกิเลส ตัณหาได้ ก็จะถึงชึ่งฝั่งพระนิพพาน

เมื่อบรรพชาอุปสมบทแล้วก็กลับมาจำพรรษาอยู่ที่วัดบ้านแค ตอนนั้นหลวงปู่มา เป็นเจ้าอาวาสอยู่  พระกวย ชุตินฺธโร จึงหัดเทศน์เวสสันดรชาดกกัณฑ์กุมาร , ทานกัณฑ์  ในแถบนั้ย สมัยนั้น ไม่มีใครสู้ท่านได้เลย ท่านเทศน์แหล่หญิงหม้ายกล่าวถึงพระนางมัทรี  และเทศน์แหล่ชายหม้ายกล่าวถึงพระเวสสันดรต้องไปอยู่ป่าหิมพานต์ ถ้าไม่มีพระนางมัทรี  ตามเสด็จไปด้วย ก็จะเป็นชายหม้าย  ส่วนพระนางมัทรีก็จะเป็นหญิงหม้าย ท่านเทศน์แหล่ถึงการเป็นหญิงหม้ายชายหม้าย  มีแต่คนนินทาว่า ร้าย คงจะไม่ดีสามีถึงทิ้ง  ครั้นแต่งตัว คนเขาก็ว่าอยากจะมีผัวจนตัวสั่น  ครั้นไม่แต่งตัวคนเขาก็ว่ารูปร่างขี้ริ้วขี้เหร่ สามีถึงได้ทิ้ง  ส่วนชายหม้ายนั้นก็น่าสงสาร  มีแต่คนเขาว่า คงจะไม่ดีเมียถึงได้ทิ้ง  คงจะเป็นคนเกเร เป็นนักเลงสุราหรือนักเลงการพนัน  จะอยู่จะกินก็อดๆอยากๆ ลูกเต้าหรือก็ขะมุกขะมอม บ้านก็ผุก็พัง เพราะขาดกำลังใจ  ท่านแหล่ขนาดหญิงหม้าย ชายหม้าย ไม่อาจนั่งฟังบนศาลา  ต้องหลบไปแอบฟังที่ใต้ต้นไม้  บางคนนั่งน้ำตาไหลเป็นทาง  บางคนร้องไห้โฮ  ชื่อเสียงของท่านเทศน์ทานกัณฑ์นั้นโด่งดังมาก  แต่กัณฑ์อื่นๆ  หลวงพ่อก็เทศน์ไม่ดีนัก เพราะการเทศน์เวสสันดรชาดกนั้น พระนักเทศน์ก็ต้องตลกคะนอง  ปัจจุบันใบลานในการเทศน์ของท่านยังอยู่ที่วัด  หลวงพ่อเขียนไว้ว่า พระกวย  สร้างถวาย แล้งตอกตรารูปสิงห์ชูคอเอาไว้

อยู่ต่อมาหลวงพ่อได้หยุดเทศน์โดยหลบหรือแอบไปเรียนวิชาแพทย์แผนโบราณกับ หมอเขียน หมอเขียนคนนี้ สามารถรักษาโรคระบาดหรือโรคห่าได้  ตอนนั้นคนเป็นโรคระบาดที่บ้านโคกช้าง ผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก  หมออื่นๆก็ตาย เหลือหมอเขียนคนเดียว สามารถรักษาโรคห่า , โรคไข้ทรพิษได้

วันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ 2472 พระกวย ได้มาเรียนปริยัติธรรม  เพื่อให้เจริญในศาสนา  ได้มาอยู่วัดวังขรณ์ 2 พรรษา ต.โพธิ์ชนไก่ อ. บางระจัน จ. สิงห์บุรี  ตอนนั้นอาจารย์คำ เป็นเจ้าอาวาส ได้เรียนธรรมตรี สอบ ณ วัดโพธิ์ชนไก่ พรรษาต่อมาได้เรียนธรรมโท แต่พอจะสอบได้เป็นไข้ไม่สบายเลยไม่ได้สอบ  จึงมาคิดได้ว่าปริยัติธรรมก็เรียนมาพอสมควร  จึงอยากจะเรียนวิปัสสนากัมมักฏฐานและอาคม ตลอดจนวิธีทำเครื่องรางของขลัง

ด้วยเหตุนี้ หลวงพ่อ กวย จึงได้เดินทางไปเรียนวิชากับ หลวงพ่อศรีวิริยะโสภิต  แห่งวัดพระปรางค์ จ.สิงห์บุรี หลวงพ่อศรีรูปนี้ เชี่ยวชาญในวิปัสสนากัมมักฏฐานมาก เก่งที่สุดในจังหวัดสิงห์บุรีขณะนั้นหลวงพ่อได้เรียนวิชาทำแหวนนิ้ว ชึ่งแหวนนิ้วของหลวงพ่อศรี วัดพระปรางค์  ใต้ท้องวงจะตอกตัวขอมอ่านว่า อิติ ของหลวงพ่อก็เช่นกัน  นอกจากนี้ยังได้เรียนวิชาอีกหลายอย่าง

ต่อมาได้จำพรรษาอยู่ วัดหนองตาแก้ว ต.โคกช้าง อ.เดิมบาง จ.สุพรรณบุรี ที่วัดหนองตาแก้วนี้ หลวงพ่อได้ปลุกต้นสมอไว้ 1 ต้น ปัจจุบันยังอยู่ หลวงตาสมาน เคยไปอยู่วัดหนองตาแก้ว ได้นำไก่แจ้เอาไปนอนบนต้นสมอ ปรากฏว่าไก่ไม่ยอมนอน ไม่ทราบว่า หลวงพ่อได้ลงวิชาอะไรไว้ ทั้งๆที่หลวงพ่อเพิ่งอายุ 28 ปี พรรษาได้ 8 พรรษา แสดงว่าหลวงพ่อเป็นผู้มีอาคมตั้วแต่เป็นพระหนุ่ม ได้จำพรรษาที่วัดหนองตาแก้ว 1 พรรษา

ในวันที่ 1 มิถุนายน พ.ศ 2477 ได้มาจำพรรษาที่วัดหนองแขม  ต.ดงคอน  อ.สรรคบุรี จ.ชัยนาทอีก 1 พรรษา ได้เรียนวิชาแพทย์แผนโบราณต่อกับ หมอใย บ้านบางน้ำพระ

ในขณะที่พักจำพรรษาที่วัดหนองแขม ได้มีเพื่อนภิกษุชื่อ แจ่ม ได้เดินทางท่องเที่ยวไปพบตำราเป็นสมุดข่อยอยู่ในโพรงไม้ แต่เอามาไม่ได้ เพราะตำรานั้นมีอาถรรพณ์แรงมาก  คล้ายมีเทวดารักษา จึงได้มาชักชวนพระกวย ให้ไปดู ปรากฏว่ามีตำราอยู่ในโพรงไม้จริง มีรอยคนเอาพวงมาลัยดอกไม้ ธูปเทียนมาบูชาใต้โคนต้นไม้ พระภิกษุกวยจึงได้จุดธูปบอกเล่าและอธิฐานว่า ถ้าจะให้ข้าพเจ้าเอาตำรานี้ไปเก็บรักษาไว้ขอธูปที่จุดนี้ให้ไหม้ให้หมดดอก แต่ปรากฏว่าธูปได้ไหม้ไม่หมด พระภิกษุกวยจึงได้เสี่ยงสัตย์อธิฐานขื้นใหม่ว่า ถ้าหากว่าท่านจะให้ตำรานี้ให้ข้าพเจ้าเอาไปเก็บรักษาไว้ ข้าพเจ้าจะนำเอาตำรานี้ไปทำประโยชน์แก่วัดและช่วยเหลือประชาชนเท่านั้น แล้วก็จุดธูปขื้นเป็นครั้งสุดท้าย ปรากฏว่าธูปได้ไหม้หมดทั้ง 3 ดอก หลวงพ่อจึงได้กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้เจ้าของตำรา แล้วอัญเชิญเอาตำรานั้นมาเก็บไว้

มีคำร่ำลือกันว่า มีคนๆหนึ่งได้นำตำราชุดนี้มาเก็บไว้ในบ้าน ได้เกิดเหตุวิบัติเจ็บไข้ล้มตาย จึงเอาตำราชุดนี้มาทิ้งไว้ดังกล่าว พระภิกษุกวยเมื่อได้ข่าวดังนั้น ก็มาเปิดตำราดู ปรากฏว่ามีลายลักษณ์อักษรบอกในตำราว่า ตำรานี้ห้ามเอาไปไว้ในบ้านใครๆทั้งสิ้น  มิฉะนั้นจะฉิบหาย พระภิกษุกวยจึงได้ศึกษาตำรายันต์ และคาถาจากตำราเล่มนี้  ปัจจุบันตำราเล่มนี้ยังอยู่ที่วัด หน้าปกเขียนว่า ครูแรง ด้วยสีแดง ในตำรามีพระมนต์และยันต์ต่างๆ มากมายหลายร้อยยันต์ เป็นยันต์กันอาวุธ , กันกระทำ ,  กันคุณ , กันของ คาถาก็มีมากมายหลายบท เป็นภาษาของคนโบราณ  แต่มีบทหนึ่งเขียนไว้ว่า พระมนต์พระพุทธเจ้าชนะมาร  ใช้เรียกนางแม่ธรณี ใชทำน้ำมนต์  ฆราวาสห้ามเรียน ในพระมนต์นี้ได้เขียนถึงการใช้มนต์ในทางที่ดี และใช้ไปในทางที่ร้าย คือมนต์ ดำ

เรื่องตำรายันต์ที่หลวงพ่อคัดลอกและมาเรียนนี้  ปัจจุบันอยู่ที่ อาจารย์เหวียน มณีนัย คนทำทอง ต.ปากน้ำ อ.เดิมบาง จ.สุพรรณบุรี 1 เล่มเก็บรักษาอยู่ที่วัดท่าทอง แขวนไว้ในกุฏิ ไม่มีใครกล้ายุ่ง  อยู่ที่อาจารย์ตั้ว 1 เล่ม  อยู่ที่อาจารย์แสวง วัดหนองอิดุก อ.สรรคบุรี จ.ชัยนาท 1 เล่ม ส่วนที่วัดมีหลายเล่ม

เมื่อหลวงพ่อออกจากวัดหนองแขมแล้วได้มาเรียนวิชากับ หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ  แต่ไม่ได้พักที่วัดหนองโพ แต่พักที่วัดบางตาหงาย อ.บรรพตพิสัย  เฉพาะที่พักจำพรรษาที่วัดบางตาหงาย  ท่านอยู่ถึง 7 พรรษา สมัยพระครูพิมพ์ ยังเป็นเด็ก ได้เป็นเด็กวัดหิ้วปิ่นโตให้  เมื่อหลวงพ่อกลับมาแล้วยังเดินทางไปเรียนวิชาเพิ่มเติมอยู่เสมอ  สมัยนั้นเดินด้วยเท้า เคยเดินไปกับ ลุงลอน ยังมีหลักฐานรูปถ่ายทั้งที่วัดและที่ ลุงลอน

หลวงพ่อได้เรียนวิชาทำมีดหมอ , ตะกรุด และแหวนแขน เรื่องแหวนแขนนี้ หลวงพ่อเดิมทำเป็นและเก่งด้วยกับหลวงพ่อกัน วัดเขาแก้ว นั้นชอบพอกัน ยังเคยพบรูปถ่ายหลวงพ่อกันที่กุฏิหลวงพ่อ  ศิษย์ร่วมอาจารย์ที่โด่งดัง คือ หลวงปู่พิมพา วัดหนองตางู อ.บรรพตพิสัย

ครูบาอาจารย์รูปอื่นๆนอกจากหลวงพ่อศรี วัดพระปรางค์  หลวงพ่อเดิม  วัดหนองโพ  แล้วยังมีอาจารย์รูปอื่นๆอีกหลายรูป  แต่ไม่มีหลักฐานแน่ชัดว่าหลวงพ่อเรียนมาเมื่อไร  ตอนไหน  แต่ในตำราคาถาของหลวงพ่อได้เขียนเอาไว้ชัดแจ้ง คือ หลวงพ่อแบน วัดเดิมบาง หลวงพ่อได้เขียนผ้ายันต์และผ้าขอดแบบเดียวกันและได้เขียนชื่อเจ้าของตำราเอาไว้ , หลวงพ่ออิ่ม วัดหัวเขา อ.เดิมบาง หลวงพ่อได้นำพระถอดพิมพ์แบบของหลวงพ่ออิ่ม  ทำผ้ายันต์แบบเดียวกันและเขียนชื่อคาถา และชื่อหลวงพ่ออิ่มเอาไว้ , หลวงพ่อพวง วัดหนองกระโดน นครสวรรค์  หลวงพ่อเขียนคาถาเอาไว้และเขียนชื่อเจ้าของเอาไว้ คือ หลวงพ่อพวง , หลวงพ่อเคน วัดดงเศรษฐี จ.อุทัย หลวงพ่อเล่าให้ หมอเฉลียว เดชมา เอาไว้ว่า เคยมาเรียนแพทย์แผนโบราณ และต่อกระดูก , ครูฟุ้ง , ครูจำปี เป็นศิษย์ในสายหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค อยุธยา ถ่ายทอดวิชาสะเดาะกุมารในท้องให้หลวงพ่อและวิชาถอนคุณถอนของ พอกแป้ง ให้หลวงพ่อ , ครูลุน , ครูเพ็ง  , อาจารย์แหล่ม วัดท่าช้าง เป็นศิษย์ในสายหลวงพ่อกลั่น วัดพระญาติ อยุธยา  ถ่ายทอดวิชาอาบว่านยา  ,วิชาหินเบา ,วิชาสัก โดยเฉพาะวิชาสักและอาบว่านยานี้ ทำให้หลวงพ่อโด่งดัง เป็นที่ยอมรับของศิษย์ มีหลายคนที่สักยันต์จากหลวงพ่อไป ยิงไม่ออก

นอกจากนั้นหลวงพ่อยังสืบทอดคาถา และยันต์ของหลวงพ่อเฒ่า วัดค้างคาว วัดนี้อยู่ใกล้วัดหลวงพ่อ ยันต์และคาถานี้ตรงกับของ หลวงปู่ศุข ได้ศึกษาตำราเล่มเดียวกับหลวงพ่อเฒ่า วัดค้างคาว  หลวงพ่อเฒ่ามีพรรษาแก่กว่า (ใน  อ.สรรคบุรี หลวงพ่อเฒ่าดังมาก ดังกว่าหลวงพ่อปากคลอง และดังกว่าหลวงพ่อ )

หลวงพ่อยังได้ตำราเสกผ้าอาบเป็นกระต่าย ,ยังได้วิชาจรเข้ และเสือสมิง สามารถทำได้ ปัจจุบันมีศิษย์ที่ทำได้จริง 1 คนและรู้คาถานี้ ปลุกได้เพียงแต่แปลงร่างไม่ได้อีก 1 คน
ข้อมูล sendyamulet