หลวงปู่ดู่ พฺรหฺมปญฺโญ (อ่านว่าพรมมะ-ปัญโญ) (29 เมษายน พ.ศ. 2447 — 17 มกราคม พ.ศ. 2533) เป็นพระภิกษุชาวไทย จำพรรษา ณ วัดสะแก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ท่านเป็นที่รู้จักว่าเป็นพระภิกษุผู้เชี่ยวชาญในด้านการสอนวิปัสนากรรมฐานให้เเก่ศิษย์ที่เข้าไปกราบไหว้ท่าน อย่างมีเมตตาเสมอกันทุกคนไม่มีการเเบ่งเเยกชนชั้นวรรณะ เเละอีกความพิเศษนึงที่เป็นเอกลักษณ์ของท่านคือ ท่านจะมีการเเจกพระถอดพิมเนื้อปูนพิมพ์ต่างๆ สําหรับเป็นอุบายไว้กําระหว่างปฏิบัติภาวนานั่งสมาธิ เเละมีวัตถุมงคลอันเลื่องชื่อคือพระเหนือพรหมท่านได้เมตตาอบรมสั่งสอนศิษย์ในด้านการปฏิบัติภาวนาเสมอมา โดยที่ท่านไม่เคยออกนอกวัดสะเเกเลยตั้งปี พ.ศ.2500 เหตุเพราะกลัวคนที่เดินทางมากราบไหว้ท่านเมื่อมาถึงเเล้วหากไม่เจอจะเกิดเสียกําลังใจขึ้นมา เเม้กระทั่งธาตุขันธ์ของท่านจะทรุดโทรมลงในช่วงบั้นปลายจนได้รับทุกขเวทนา ท่านก็ยังจะไม่คิดออกไปรักษานอกวัดสะเเกเลยเพราะคํานึงถึงผู้ที่เดินทางมากราบไหว้จะไม่ได้พบเจอ นับเป็นปฏิปทาที่มีขันติ เเละ ความเมตตาอย่างยิ่งยากจะหาผู้ใดเสมอเหมือน ท่านกระทําเเบบนี้มาตลอดตราบจนวาระสุดท้ายของชีวิต ถือเป็นพระสุปฏิปันโนที่กราบไหว้ได้อย่างสนิทใจ
หลวงปู่ดู่ พฺรหฺมปญฺโญ
(ดู่ พรหมปัญโญ)
ชื่ออื่น หลวงปู่ดู่
ส่วนบุคคล
เกิด 29 เมษายน พ.ศ. 2447 (85 ปี)
มรณภาพ 17 มกราคม พ.ศ. 2533
ศาสนา พุทธ
ตำแหน่งชั้นสูง
ที่อยู่ วัดสะแก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
อุปสมบท 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2468
พรรษา 64
วัดบันลือธรรม
วัดบันลือธรรม เป็นวัดราษฎร์ สังกัดคณะสงฆ์ธรรมยุติกนิกาย ตั้งอยู่ที่หมู่ที่ ๑ ตำบลพระยาบันลือ อำเภอลาดบัวหลวง จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
สถานะวัด
ตั้งวัด เมื่อ ๒๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๐๖
รับวิสุงคามสีมา เมื่อ ๑๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๐๘