พระกรุ วัดพลับ (ราชสิทธาราม) พิมพ์วันทาเสมา (ยืนถือดอกบัว)

วัดพลับ เดิมที เป็นวัดโบราณเก่าแก่มาแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา
มีความสำคัญเมื่อครั้งที่ รัชกาลที่ 1 ทรงโปรดให้สร้างพระอารามหลวงใหม่ ในพื้นที่ติดกับวัดพลับเดิม ทรงรวมพื้นที่ให้เป็นวัดเดียวกัน ตั้งชื่อว่า วัดราชสิทธารามราชวรวิหาร เพื่อให้เป็นที่จะพรรษาของ พระญาณสังวรเถร (สุก) พระราชาคณะฝ่ายวิปัสสนาธุระ
ต่อมาได้รับสถาปนาจากรัชกาลที่ 2 เป็น สมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช องค์ที่ 4 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
พระวัดพลับ มีทั้งหมดหลากหลายพิมพ์ สันนิษฐานกันว่า พบเจอกรุวัดพลับครั้งแรก ปี พ.ศ. 2470 เนื่องจากมีผู้ไปไล่จับกระรอกเผือก ในบริเวณวัดและได้เผลอใช้ไม้ไปกระทุ้งโพรงพระเจดีย์เก่าองค์หนึ่ง จึงทำให้เจดีย์ชำรุด พระที่ถูกบรรจุในพระเจดีย์ร่วงหล่นออกมา ทางวัดรู้จึงได้ทำการเปิดกรุอย่างเป็นทางการ
ผู้สร้างพระกรุวัดพลับ ไม่มีบันทึกเป็นหลักฐานที่แน่นอน สันนิษฐานว่าผู้ที่สร้างคือ สมเด็จพระสังฆราช สุก ไก่เถื่อน ในช่วงที่จำพรรษาอยู่วัดพลับ ตั้งแต่ปี 2325 - 2363
ลักษณะเนื้อของพระวัดพลับ เป็นเนื้อผงสีขาว ขาวอมเหลือง และสีน้ำตาลอ่อน เนื่องจากพระอยู่ในกรุเจดีย์ นานหลายสิบปี บางองค์ก็แตกลายงา ซึ่งเกิดจากความร้อน และชื้นเมื่ออยู่ในกรุ